Vorige week kwam ik er achter dat nergens meer foto’s te vinden zijn van mijn bos! Zeven jaar geleden heb ik namelijk het eerste boompje geplant van mijn Brutselbos. Het bos had ik gewonnen door heel fanatiek mijn treinkaartjes te registreren op de actie-site van NS. Door het registreren van je kaartjes kon je je eigen bos winnen in het gebied tussen Sittard en Geleen. NS maakte deze actie mogelijk in samenwerking met Natuurmonumenten. Twee april 2009 reisde ik samen met Michel af naar Sittard om de eerste boom te planten van mijn Brutselbos. Nu tijd om nog eens die foto’s te bekijken, die ik nog wel bewaard op de harddisk van onze server. Kijk mee wat ik allemaal beleefde die zonnige tweede april in 2009.
Vanuit de NS had ik twee eerste klasdagkaartjes gekregen. Samen met Michel reisde ik naar het station van Sittard. Daarvandaan werden we met een busje gebracht naar “Pater Karel” in Munstergeleen. Hier stond de catering al klaar.
Een gedeelte van de Raad van Elf was aanwezig. De Raad van Elf stond ook op alle plaatjes van de actiesite, niet raar dus dat ze er ook bij waren.
Lodewijk Hoekstra van Eigen Huis en Tuin was ook aanwezig om te helpen met het planten van de bomen.
De scheppen en tassen met laarzen liggen al klaar. De laarzen waren overigens niet echt nodig, het was stralend weer en dat was het die dagen daarvoor ook geweest.
Voordat we gaan planten eerst nog allerlei toespraken. Hier spreekt het hoofd van consumenten NS.
Hier spreekt de wethouder van Sittard-Geleen.
Ook de directeur van Natuurmonumenten doet een toespraak.
Ik kijk toe en luister aandachtig.
Nog even naast elkaar: directeur Natuurmonumenten, hoofd consumenten NS en de wethouder Sittard-Geleen. Heel gek, maar die man boven de drie toesprekers, is gewoon de cateraar in zijn bus.
Hier krijg ik een boekje over de streek rond Sittard en Geleen aangeboden van de wethouder.
Hier geeft iemand uitleg over het Absbroekbos. Wat wordt er allemaal gedaan en waar is wat.
Ondertussen wordt er druk gefotografeerd.
En nog meer over het bos en de rest van de landschapsinrichting.
Het eerste informatiebord wanneer je vanaf Pater Karel vertrekt in Munstergeleen.
Het staat er echt op het Brutsel-bos.
Zie mij trots naar het bord staan kijken.
Hoe noem je zo’n bord? Een soort van informatiebord. Mijn Brutselbos staat er ook op! Je kan dit bord ook zien vanuit de trein (of het na negen jaar nog staat is de vraag, waarschijnlijk al lang niet meer).
Het eerste boompje wordt uit het plastic gehaald door Lodewijk Hoekstra en hoofd consument NS.
Mooi, een trein die net langskomt wanneer het eerste boompje wordt geplant.
Scheppen maar met heel veel hulp.
Blijven scheppen.
Samen met de directeur Natuurmonumenten mijn boompje vasthouden terwijl Lodewijk Hoekstra de laatste scheppen zand schept.
Kijk ons eens blij zijn met het boompje (en al het gedane werk).
Dit is hem, het eerste boompje wat ik met hulp zelf heb geplant.
Trots bij mijn eigenste boompje.
Groepsfoto bij het boompje met NS, Natuurmonumenten en andere winnares van een bos. Eén winnaar kon overigens niet aanwezig zijn. Hij was winnaar van het bedrijvenbos.
Andere winnares van een bos, hoofd NS, een zoon van iemand en Lodewijk Hoekstra. De andere winnares was winnaar van het familiebos en ik van het groepsbos.
Directeur Natuurmonumenten en ik bij het boompje.
Bijna klaar voor het fotomomentje bij het grote informatiebord.
De groepsfoto bij het bord. Ik sta er best leuk op zo, blij!
De raad van Elf ook nog erbij! Gezellig alles kan vandaag.
Close-up van mij bij het bord. Ik moet nog al tegen de zon in turen….
Echt het staat er op, ik kan het wel 10x laten zien.
Michel en ik poseren nog even voor het grote bord van het Asbroekbos (en Brutselbos natuurlijk).
Dit beekje stroomt dus door het gebied van het Absbroekbos.
Echt waar, het Brutselbos staat echt op het bord. Geen grapje dus.
De scheppen staan weer terug, gebruikt en wel.
Als foodblogger word je natuurlijk blij als er eten uitgedeeld wordt. Hier worden saucijzenbroodjes uitgedeeld.
Die saucijzenbroodjes zijn lekker!
De cateraar deelt sandwiches uit.
Als je de pijl op deze kei volgt kom je wel bij het bos.
Na een lange treinreis, werkelijk alles wat mis kon gaan ging mis, eindelijk thuis. We moesten zelfs nog een gedeelte met de bus vanwege een enorme storing op Utrecht Centraal. Ach die clichés qua storingen en niet rijden van treinen hoorden er misschien wel bij op een dag als vandaag. In ieder geval ben ik nu een boseigenaar (soort van).